අනුලාවියේ අලුත් විදුහල්පතිතුමිය

ආදරණීය නවාතැනට සතියකුත් ගතවුනා. ග්‍රහ මාරුව ගැන ලියපු වචන පේලි ටික විතරක් තාම හූල්ලනවා.  ඔන්න ඉතින් මට හිතුනා ඉස්කෝලේ වෙච්ච කතන්දරයක් ලියන්න. දහසක් බාධක කරදර මැද්දේ අනුලාවියට පත් කෙරුණු අලුත් විදුහල්පතිතුමිය අද සුභ මොහොතින්  වැඩ බාරගත්තා. 

පහු ගිය කලේ පත්තර පිටු පුරෝපු එහි පරණ විදුහල්පතිතුමියට වෙච්ච දෙයක් නෑ. ඒ විදුහපතිතුමියම ඕනේ කියල පෙත්සම් ලියාගෙන අත්සන් ගන්න රට වටේ ඇවිද්ද සමහර ගුරුතුමීලා අද විදුහල්පතිනියගේ කාර්යාලය ළඟම කැරකෙනවා. ඕවට ඉතින් කරන කාරණා කාරණා දන්නා උදවියට නම් හිනා. තමන්ගේ වාසියට කඩේ යන සමහර ඈයෝන්ගේ   කතා විස්වාස කරලා අද යන එන මන් නැතුව ඉන්න පරණ විදුහල්පතිතුමිය ගැන දුක හිතෙන්නේ නැතුව නෙමෙයි. එත් ඉතින් කට්ටිය එතුමිය ගැන ක‍රන ගුණ වර්ණනාව ඇහුවම මෙච්චර කල් හිටියේ කොහොමද කියලත් පුදුම හිතෙනවා. සල්ලි උල්පත් දාලා කවුද ඉතින් යන්න කැමති. 

කට්ටිය ඔය සිද්දිය ගැන එක එක විදියට ඌන පූර්ණයක් දෙනකොට හොඳම කතාව කිව්වේ අපේ ශ්‍යාමලී. ඒ විදුහල්පති තුමිය නම් බෙන්තර ගඟෙන් එහා නම් වෙන්න විදියක් නෑ කියල. මේ කතාවේ තේරුම අහන කොට තමයි, එය කිව්වේ එහෙනන්ග් ඉතින් ඔය කරපු එක මගඩියක්වත් තාමත් හොයාගන්න වෙන්නේ නෑ කියල. කරපු මගඩි ගැන කතා නම් බොහොමයි. එත් ඉතින් දැන් ඕව ගැන කතා කරලා පලක් නෑ. අපි ප්‍රර්ථනා කරනවා, අලුත් විදුහල්පතිනියටවත්  ආසියාවේ වැඩිම ළමුන් පිරිසක් ඉන්න බාලිකා පාසලක් වන  මේ අනුලාව පෙර තිබූ ශ්‍රී විභූතිය කරා නැවතත් ළඟ කරවීමට හැකියාව ලැබේවා කියලා! ජය!!