සුනාමිය ඇවිත් ගොහින් අදට හරියටම අවුරුදු 6 ක්. 2004 අද වගේ දවසක නත්තල් අසිරියෙන් ලංකාවම පිරිලා තියෙද්දී, පෝදා සාදු නාදය දසත පැතිරෙද්දී හැමදාම අහිංසකව මිනිස්සුන්ට උදව් කරපු මුහුදු රල ගොඩ ගැලුවා. මිනිස්සු මුහුදු රල නිසාම උපයා ගත්තු හැම වස්තුවක් ආපහු මුහුදටම අරගෙන ගියා. 30,000 ක් විතර ජීවිත බිලිගන්න තරම් ඒ රල කුරිරු උනා. සුනාමියෙන් විපතට පත් වූ මිනිස්සු වෙනුවෙන් ලංකාවේ හැම මනුස්සයම එක රොක් උනා. මං මෙතන 'මනුස්සයා' කියල කියන්නේ. විපතට පත් වුනු අයගේ අන්තිමට ඉතුරු වුනු වස්තුවත්, එයින් නොනැවතී මිනී වල තිබුණු රත්රන් ආභරණත් කොල්ල කා ගත්තු පිරිසක් ඔය අතර හිටපු බව රචකයාට මතක නිසා. හොඳ මිනිස්සුගේ ජීවිත අරගෙන ගිහින් ඒ වගේ කුරිරු අමනුස්සයෝ මේ ලෝකේ ඉතුරු කරේ ඇයිද කියල රචකයාට හිතුනු වාර අනන්තයි අප්‍රමානයි.
ජීවිත ඔහේ ගලා ගෙන යනවා..සුනාමියෙන් විපතට පත් වූ වන්ට සහ තම තමන්ගේ නෑදෑ හිතවතුන් මිය ගිය අයට හැරෙන්නට බොහෝ දෙනෙකුට සුනාමියේ කුරුරු බව අමතක වෙලා ගිහින්..මුහුද ආයෙමත් නිසංසලව දවස ගෙවනවා. කාලයක් මුහුදත් එක්ක තරහ වෙලා හිටපු ළමයි අයෙමත් වැලි කෙලියේ යෙදෙනවා.
මිනිස්සු මුහුදේ සම්පත් විනාශ කරපු පලිය ගත්තද මන්දා? කොරල් පර විනාශ නොවුණු තැන වලට, වැලි කඳු විනාශ නොවුණු තැන් වලට සිදු වූ හානිය අවම උනා. මිනිස්සුන් ගේ කුරිරුකම් ඉවසා ගන්නට බැරිව සයුර තම කෝපය පෙන්වා අප හැමෝටම පාඩමක් කියා දී අවසන්. බෙදී වෙන්වී සිටි ජනතාවට, කරදර එනවිට ජාති භේද නොසලකා එන බවද, එක්ව ඒවාට මුහුණ දිය යුතු බවද කියාදී අවසානයි.
එහෙත්.....මේ පාඩම කී දෙනෙකුට තවම මතකද? මේ වැරදි නොකරන්නට කී දෙනෙකු අදිටන් කරගත්තාඩ? සිදුවූ දෙයක් සති දෙකක් වැනි කෙටි කාලයකින් අමතක කර දමන අපේ ජාතියට තව කොතරම් සුනාමි ඇවිදින් මේ පාඩම අලුත් කර දිය යුතුද? හිතන්න...මේ එයට හොඳම කාලයි.....
ජනනි සක්වල කැලඹිලා බලලා තියෙනවද ජනන්ක් ප්‍රේමලාල්ගේ.... මේ ප්‍රශ්නවලට හොද උත්තරයක් එතන තියෙනවා...
ReplyDelete