ගාමිණී ඇන

මේක අපි අර ගුරු හමුවට යද්දී ලසිත අය්ය කියපු කතාවක්. ගොඩක් අය නම් මේක අහලත් ඇති. මට හිතුනා ඔන්‍න‍ අහපු නැති අයටත් එක්ක කියන්න. 

ඔන්න එකෝමත් ඒක කාලෙක දුප්පත් කොල්ලෙක් හිටියලු; තීන මේ කොල්ල දුප්පත් උනාට හරි උත්සාහවන්තයිලු. කොහොමහරි මෙය සල්ලි ටිකක් ඉතුරු කරගෙන හිතුවලු කඩයක් දැම්මොත් ඒක ප්‍රයෝජනවත් වෙයි කියල. ඉතින් දැන් ලාබ ලැබෙන කඩයක් වෙන්නත් එපයි. මෙය හිතුවලු ඇන කඩයක් දාන්න, දැන් මෙයා කඩේ එහෙම හදාගෙන පත්තරේ මෙයාගේ යාලුවෙකුට කිව්වලු "මචං මං ඇන කඩයක් දානවා. උඹ පත්තරේ ඇඩ් එකක් එහෙම දාල මට සපෝර්ට් එකක් දෙන්න" කියල. 

දැන් ඔන්න කඩේ ඇරලා සෙනග එහෙමත් ආවලු. කිසි ප්‍රශ්නයක් නැතුව කඩේ කරගෙන යනකොට ටික වෙලාවකින් මැර අය්යල ටිකක් ආවත් අපේ යාලුවට හොඳට සලකල ගියාලු. දැන් ඉතින් මෙයාට මොකද උනේ කියල හිතාගන්න බැරි උනාලු. 

පස්සේ මෙයා පත්තරේ බලනකොටලු දැක්කේ පත්තරේ දැන්වීමේ ඉන්නවලු "ජේසු තුමාට ඇන ගහල, ගැහුවොත් ගැහුවමයි ගාමිණී ඇන " කියල.

ඊටපස්සේ මෙයා අර පත්තරේ යාළුවා හොයාගෙන ගිහින් බැන්නලු, මොකක්ද බං අර අර කරේ. උඹ නිසා මගේ කඩෙත් කුඩු උනා කියලා.

ඊටපස්සේ යාළුවා කිව්වලු, ඉන්න මම හෙටත් දැන්වීමක් දාල දෙන්නම් ජේසු තුමාව පැත්තේ ගාව ගන්නේ නෑ කියල. 

ඊළඟ දවසෙත් කඩේ ඇරලා ටික වෙලාවක් යනකොට අර මැර අය්යල ටික ඇවිත් මිනිහට අයෙත් සලකල ගියාලු. 

දැන් මිනිහට මාර අප්සෙට්. මෙයා ගිහින් ගත්තලු පත්තරයක්. 

පත්තරේ තියෙනවලු, කුරුසේ පින්තුරේ විතරක්. ඊට යටින් තියෙනවලු "ගාමිණී ඇන ගැහුවනං මෙහෙම වෙන්නේ නැනේ" කියල.